Tijdens mijn 20 weken van het afstudeerproject heb ik wekelijks notities bijgehouden en geprobeerd om zo een schema te maken waar ik me aan moest houden. Hier kan ik op reflecteren en zien wat ik geleerd heb.

In de eerste weken heb ik me bezig gehouden hoe ik mijn idee het beste kan aanpakken. Tijdens deze week had ik ook mijn kennismaking met mijn eerste lezer. Ik vond het belangrijk om op een rijtje te hebben, hoe ik dit project moest aanpakken. In mijn hoofd had ik het idee om een app te maken, die live ondersteuning gaf aan de gebruikers. Gedurende de bespreking met het afstudeer groepje ging ik twijfelen aan dit idee, want er was verwarring ontstaan over een app die live de foto’s bewerkt en een app die naar je fotobibliotheek kijkt. Ik begreep hier door dat ik dit duidelijker moest uitleggen in mijn design brief. Ik weet van me zelf dat ik het moeilijk vind om te verwoorden wat ik wil ontwerpen. Met de eerste feedback sessie kwam ik er achter dat het voor mij nog steeds een leermoment was. Ik besloot om dit mee te nemen in mijn design brief en er voor te zorgen dat mijn idee helderder werd. Voor mezelf was het duidelijk wat compositie is, maar voor anderen is dat niet.

Tegelijkertijd met het met het maken van mijn design brief kwam ik in de knel met mijn kennis van fotografie. Ik heb zelf een minor gevolgd over fotografie en het heeft mijn interesse. Waar ik mee zat is hoe ik dit over moest brengen aan mijn eerste en tweede lezers. Ik besloot om in mijn design brief daarom alle richtlijnen van fotografie uit te leggen. Ik heb mijn boek van de minor er bij gepakt en al deze richtlijnen uitgeschreven. Ik dacht toen, dat doe ik wel even. Wat ik me niet realiseerde is dat alles natuurlijk in het Engels was, want mijn minor was tenslotte ook in het buitenland en de meeste boeken over fotografie zijn in het Engels. Ik kreeg al snel moeite met het vertalen naar het Nederlands van deze richtlijnen, doordat ik alles zelf ook in het Engels heb geleerd. Na het uitschrijven van deze richtlijnen kreeg ik gelijk een ander leermoment. Ik ondervond dat er eigenlijk best veel richtlijnen waren, wel geteld 17 stuks, waarvan sommige ook redelijk abstract zijn. Ik dacht bij mij zelf, hoe moet ik dit nou allemaal in een app zien te krijgen. Genoeg redenen om dit te onderzoeken in mijn traject richting de feedback frenzy. Dit vond ik wel lastig, want waar moest ik beginnen! Ik wilde niet een beperkte app maken waarvan maar 1 regel werd uitgelegd, tegelijkertijd moest het ook niet te complex worden.

Ik vond voor mijn onderzoek een aantal dingen belangrijk, o.a.om te weten komen hoe mensen leren fotograferen en wat ze fotograferen. Bij het onderzoek ben ik er achter gekomen dat apple gratis cursuses aanbiedt om mensen foto’s te laten maken met een iPhone of iPad. Toen ik deze gevolgd had vond ik het eindelijk alles behalve bijzonder; je krijgt een presentatie over hoe je foto’s moet maken midden in de winkel en dat is het. Op dat moment wist ik eigenlijk niet zo goed hoe ik dit in mijn plan verder moest aanpakken. Bij mijn feedback sessies zijn we op het idee gekomen, dat het eigenlijk best interessant kan zijn om te kijken in de fotobibliotheek van mijn doelgroep en heb dit ook opgepakt. Echter, wat ik meteen al lastig vond, was de privacy; Hoe ga ik mensen vragen om te mogen zien waar ze foto’s van maken. Ik kwam op het idee dat mensen mij de foto’s doorsturen via google foto’s of een andere medium en dat ik ze dan vervolgens direct kon downloaden en verwijderen om persoonlijke foto’s een blur te geven, zodat ze onherkenbaar werden gemaakt. Ik dacht bij mezelf, nou dat heb ik voor elkaar; mensen benaderen zal gemakkelijker gaan! Echter dit was niet het geval, mensen vonden het toch wel lastig om foto’s te delen. begrijpelijk, maar gelijkertijd zakte de moed een beetje in mijn schoenen. Ik ben door gegaan met dit onderzoek en heb uiteindelijk mensen weten te overtuigen om toch foto’s naar mij te sturen en deze veilig te stellen. Achteraf ben ik tevreden met het aantal foto’s wat ik heb kunnen zien en heeft mij dit veel opgeleverd. (Ondanks dat het bekijken van deze foto’s een hele klus is geweest).

Ondanks het genoemde onderzoek had ik toch nog het idee niet echt iets te weten van de gebruiker. I k weet wat voor foto’s ze maken maar niet wat hun idee hierbij is. Ik heb deze mensen geïnterviewd om meer te weten te komen. Ik was alleen niet tevreden met; maar 7 mensen te vragen over hun gedachten over fotografie.. Daarom heb ik toch bedacht om een enquête te maken met dezelfde vragen die ik stelde in het interview met de mensen naar aanleiding van hun fotobibliotheek. Deze enquête wilden ik niet met mijn vrienden delen om zo een gemiste doelgroep te kunnen bevragen. Ik heb mijn familie gevraagd, de rotaryclub en de boekenclub van mijn ouders om deze enquête in te vullen en te delen. Ik had in totaal 149 die deze enquête hadden ingevuld, alleen waar ik niet bij had stil gestaan is dat er 3 hele kleine spelfouten in stonden, waardoor ik een aantal berichten terug kreeg van participanten, dat ik een foutje gemaakt had. Ik vond dit erg lastig om mee om te gaan. Ik schaamde me een beetje, omdat ik ook goed had opgelet of er geen fouten waren en zelfs het had laten nalezen. Ook durfde ik geen aanpassingen te doen in mijn enquête, omdat ik bang was dat dit invloed zou hebben op het eind resultaat. Dit was 1 van mijn eerste ervaringen met een enquête maken en ik vond het erg lastig om deze feedback van al die mensen te verwerken. Als ik hier op terug kijk heb ik geleerd dat ik me niet zo negatief moet laten beïnvloeden door mensen die feedback geven. Ze bedoelen dit waarschijnlijk goed en willen alleen iets bijdragen.

Wat ik heel lastig vond na deze enquête was de hoeveelheid informatie, die ik verzameld had. Ik vind het lastig om al deze informatie tot een conclusie te brengen. Wat is relevant en waarmee kan ik verder? Dit heeft me veel stress tijdens dit afstudeerproject opgeleverd. Ook omdat bij het maken van het prototype steeds dacht aan de hoeveelheid richtlijnen en hoe ik die allemaal in 1 app moest inpassen. Gelukkig heb ik een aantal tips gekregen tijdens de sessies die mij geholpen hebben met het kijken naar relevantie. Alle richtlijnen toevoegen zou te veel informatie zijn. Ook mede dankzij mijn onderzoeken kon ik concluderen dat ik sommige richtlijnen maar moest laten vallen. Mijn doel van dit afstudeerproject was mensen helpen met fotograferen niet te overstelpen met informatie. Ondanks dat ik hier nu beter mee kan omgaan, vind ik het nog steeds lastig om dit toe te geven.

In mijn 4,5 jaar bij CMD vond ik het soms lastig om mijn ideeën te ontwikkelen en snapte ik soms niet waarom de docent het niet snapte! Nu ik aan het einde van dit proces ben begin ik het steeds meer als een soort uitdaging te zien. Je wilt een idee ontwikkelen wat in hoofd zit en dit moeten andere mensen kunnen begrijpen. Wat het dan interessant maakt is dat je idee overbrengen op iemand anders altijd een andere wending krijgt. Ik vond dit lastig in mijn afstudeerproject om goed te verwoorden en de ideeën die ik had op papier te zetten en dat iemand daar andere ideeën over had. Lastig hieraan was, dat een andere blik op mijn ideeën ook wel interessant was om mee te nemen. Kortom vind ik het belangrijk om te blijven ontwikkelen en te werken aan het beter verwoorden van mijn ideeën.

Met dit afstudeerproject heb ik geleerd om, zelfstandig te werken met een beetje stress. Verantwoordelijkheid te nemen voor de richting, die je kiest. Ook heb ik ondervonden dat het lastig is om zelfstandig een project te maken en niet een houvast te hebben van een designteam, zoals bij werkcolleges en stages. Tijdens mijn project heb ik wel advies gevraagd en gekregen van derden. Al met al, ook al was het soms lastig, bleef ik gemotiveerd en focus houden.